Ετικέτες

Πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP),
η θεραπεία μέσω της φύσης.

Η θεραπεία με πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP) ανήκει στις θεραπείες ενός νέου κλάδου της ιατρικής της αναγεννητικής ιατρικής "regenerative medicine", στόχος της οποίας είναι να διεγείρει τους φυσικούς μηχανισμούς θεραπείας του ίδιου του οργανισμού για να αποκαταστήσει αθεράπευτες βλάβες.
Οι επιστήμονες προσπαθούσαν για πολλές δεκαετίες να ανακαλύψουν την ουσία η οποία ενέσιμα θα εγχύοταν στο σημείο της ιστικής και οστικής βλάβης για να την αποκαταστήσει, επιταχύνοντας την ανάρρωση ή αποτελώντας την οριστική θεραπεία, αποφεύγοντας έτσι την πρόσκαιρη αντιφλεγμονώδη αγωγή που δεν έλυνε το πρόβλημα η την χειρουργική επέμβαση. Το PRP πιθανόν να αποδειχθεί οτι είναι η λύση αυτή.
Read more »

Ξέρουμε οτι ο οργανισμός χρησιμοποιεί ένα συστατικό του ίδιου του αίματος σχεδιασμένο να ενεργοποιεί τον μηχανισμό επούλωσης των βλαβών όταν αυτές προκύπτουν. Το πρόβλημα όμως παρουσιάζεται, όταν πολλές φορές η περιοχή της βλάβης δεν μπορεί να προμηθευτεί αρκετό απο το υλικό αυτό, τους αυξητικούς παράγοντες1, και η διαδικασία είτε προχωράει αργά είτε σταματάει. Αυτό αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες που ορισμένες ιστικές βλάβες μεταπίπτουν σε χρονιότητα με συνεχή πόνο και ενόχληση.
Οι αυξητικοί παράγοντες βρίσκονται αποθηκευμένοι σε κύτταρα του αίματος που ονομάζονται αιμοπετάλια, γνωστά για την συμμετοχή τους στην διαδικασία πήξης του αίματος. Όταν τα κύτταρα αυτά ενεργοποιηθούν, απελευθερώνουν μαζικά τους αυξητικούς αυτούς παράγοντες. Το σκεπτικό της θεραπείας με το PRP βασίζεται στην εξής απλή συλλογιστική: εάν παίρναμε μια μικρή ποσότητα αίματος από τον ίδιο τον πάσχοντα και από το αίμα αυτό δημιουργούσαμε ενα υπέρπυκνο διάλυμα πλάσματος με αιμοπετάλια, θα μπορούσαμε ενέσιμα να διοχετεύσουμε κατά αναλογία μια τεράστια ποσότητα αυξητικών παραγόντων στο σημείο της βλάβης, όπου η θεραπεία καθυστερεί ή έχει αδρανοποιηθεί. Αυτό το υπέρδιαλυμα θα ανοίξει τον διακόπτη της ίασης οδηγώντας τα τοπικά αδρανή κύτταρα σε πολλαπλασιασμό και διαφοροποίηση, όπως και θα προσελκύσει και αλλα κύτταρα στην περιοχή ενεργοποιώντας τον βιολογικό μηχανισμό που είχε τελματώσει.
Η πρακτική εφαρμογή της θεραπείας αρχίζει με τη λήψη μικρής ποσότητας αίματος από τον ίδιο τον ασθενή στον χώρο του ιατρείου, οπως ακριβώς γίνεται μια αιμοληψία για αιματολογικές εξετάσεις ρουτίνας (εικ. 1).

Το δείγμα του αίματος τοποθετείται σε μηχάνημα που ονομάζεται φυγόκεντρος (εικ. 2), η οποία το διαχωρίζει μετά απο διπλή κατεργασία στα συστατικά του2,3.

Απο αυτά συλλεγεται το πλάσμα με τα αιμοπετάλια, PRP το οποίο έχει περιεκτικότητα αιμοπεταλίων πολλαπλάσια του αίματος (εικ. 3).

Το PRP αναρροφάται σε σύρριγα (εικ. 4) και ακολούθως ενίεται στο σημείο της βλάβης, υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση για απόλυτη ακρίβεια, σε τένοντα, σύνδεσμο , μυ ή μέσα σε άρθρωση. Η όλη διαδικασία γίνεται στον χώρο του ιατρείου, διαρκεί μια ώρα και δεν απαιτεί καμία προετοιμασία πριν, ή περιορισμό μετά απο αυτήν.

Πολλές επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει την δυνατότητα του PRP να επιταχύνει την διαδικασία επούλωσης μυοσκελετικών βλαβών. Τα ενθαρρυντικά αυτά αποτελέσματα οδήγησαν στην εφαρμογή της θεραπείας στις περισσότερες ορθοπαιδικές παθήσεις όπως: μυικές θλάσεις, τενοντίτιδα, χονδροπάθεια και οστεοαρθρίτιδα. Ειδικά εμφανίζει εξαιρετικά αποτελέσματα στην τενοντίτιδα-περιαρθριτίδα ώμου, τις επικονδυλιτιδες του αγκώνα,την τενοντίτιδα καρπού,την τροχαντηρίτιδα του ισχίου, την ιερολαγονιτίδα, την τενοντίτιδα του γόνατου, την τενοντίτιδα του αχιλλειου, την άκανθα της πτέρνης, τα διαστρέμματα και τις μυικές θλάσεις4,5,6. Με καθοδήγηση ακτινοσκοπικόυ μηχανήματος εφαρμόζεται σε παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, ενώ πρόσφατες μελέτες έδειξαν την υπεροχή του PRP σε σύγκριση με το υαλουρονικό οξύ για την θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας γόνατου και ισχίου7,8.
Λόγω του βιολογικού χαρακτήρα της, η θεραπεία ακολουθεί τα φυσικά στάδια της ιάσης, συνέπεια τούτου δεν εμφανίζει την άμεση ύφεση των συμπτωμάτων οπως γίνεται με τις φαρμακευτικές αγωγές, των οποίων η δράση φθίνει με την διακοπή τους. Σε αντίθεση η θεραπεία με το PRP μπορεί τις πρώτες ημέρες να προκαλέσει μια ελαφρά επιδείνωση των συμπτωμάτων για να συνεχίσει με αισθητή βελτίωση της κλινικής εικόνας ειδικά απο την έβδομη ημέρα, να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα μεταξύ της τέταρτης και πέμπτης εβδομάδας ενώ η δράση της διαρκεί απο έξι εώς εννέα συνεχούς μήνες.
Επειδή το PRP παράγεται απο το αίμα του ίδιου του ασθενούς δεν υπάρχει κίνδυνος για αλλεργική αντίδραση ή μετάδοση νόσου. Η ένχυση μπορεί να επαναληφθεί σε μια εβδομάδα και ανάλογα με την βαρύτητα του προβλήματος να φθάσει μέχρι και τις πέντε ενχύσεις. Το πρωτόκολλο θεραπείας όπως και η συχνότητα της, εξατομικεύεται για τον κάθε ασθενή, για την πλειονότητα αρκεί η μια και μόνο ενχύση για θεραπεία.
Αντενδειξείς εφαρμογής του PRP αποτελεί η λήψη αντιπηκτικών, ο χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων στο αίμα, ο αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης και η ενεργός νεοπλασία. Βασική προϋπόθεση ειναι να μην λαμβάνονται αντιφλεγμονώδη φάρμακα δέκα ημέρες πριν και δέκα ημερες μετά την θεραπεία, όπως και κορτικοστεροειδή τριάντα ημέρες πριν και δέκα ημερες μετά την θεραπεία, διότι αναστέλλουν την φυσιολογική διαδικασία της επούλωσης.
Συμπέρασματικα ο στόχος της θεραπείας με το PRP ειναι να οδηγήσει στην ίαση μέσω της πλήρους φυσικής αποκατάστασης. Οι επιστημονικές μελέτες οπως και η κλινική εμπειρία δείχνουν οτι οι ασθενείς απαλλάσσονται οριστικά απο οξείες και χρόνιες μυοσκελετικές παθήσεις. Απεικονιστικός έλεγχος με υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία δείχνει την οριστική αποκατάσταση της βλάβης επιβεβαιώνοντας την επούλωση του πάσχοντος ιστού. Η άμεση εφαρμογή της θεραπείας αμέσως μετα τον τραυματισμό μπορεί να μειώσει την ανάγκη χειρουργικής θεραπείας κατακόρυφα, όπως και να μειώσει τον χρόνο ανάρρωσης σε σημαντικό βαθμό.

Βασικά σημεία:
  • Το PRP παράγεται από το αίμα του ίδιου του πάσχοντα.
  • Το PRP αποτελεί μια υπέρ συγκέντρωση αιμοπεταλίων και αυξητικών παραγόντων που ενεργοποιούν και επιταχύνουν την διαδικασία της επούλωσης.
  • Μελέτες έδειξαν πολύ καλά αποτελέσματα στην εφαρμογή του PRP για την θεραπεία θλάσεων, τενοντίτιδας, χονδροπάθειας και οστεοαρθρίτιδας.
  • Η θεραπεία γίνεται στον χώρο του ιατρείου και διαρκεί μια ώρα χωρίς προηγούμενη προετοιμασία η περιορισμούς μετα απο αυτήν.
  • Δεν επιτρέπεται η λήψη αντιφλεγμονωδών και κορτικοστεροειδών κατα την διάρκεια της θεραπείας.


Bιβλιογραφία:
1.Borrione P, Gianfrancesco AD, Pereira MT, Pigozzi F (2010). "Platelet-rich plasma in muscle healing". Am J Phys Med Rehabil 89 (10): 854–61.
2. Arora NS, Ramanayake T, Ren YF, Romanos GE (2009). "Platelet-rich plasma: a literature review". Implant Dent 18 (4): 303–10
3. Marx RE (2004). "Platelet-rich plasma: evidence to support its use"Journal of Oral and Maxillofacial Surgery 62 (4): 489–96.
4. Mishra A, Pavelko T (2006). "Treatment of chronic elbow tendinosis with buffered platelet-rich plasma". The American Journal of Sports Medicine 34 (11): 1774–8.
5. Mishra A, Woodall J, Vieira A (2009). "Treatment of tendon and muscle using platelet-rich plasma". Clinics in Sports Medicine 28 (1): 113–25.
6. Andia I, Sanchez M, Maffulli N (2012). "joint pathology and platelet-rich plasma therapies". Expert Opinion in Biological Therapies 12 (1): 7–22.
7. Jang SJ, Kim JD, Cha SS. Platelet-rich plasma (PRP) injections as an effective treatment for early osteoarthritis. Eur J Orthop Surg Traumatol. 2012 Jul 7.
8. Filardo G, Kon E, Di Martino A, Di Matteo B, Merli ML, Cenacchi A, Fornasari PM, Marcacci M. Platelet-rich plasma vs hyaluronic acid to treat knee degenerative pathology: study design and preliminary results of a randomized controlled trial. BMC Musculoskelet Disord. 2012 Nov 23; 13:229.

Hide this content.

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Ψευδάρθρωση κατάγματος, High-concentrate PRP Promotes Healing in Long-Bone Nonunions


A study of patients with nonunited fractures of long bones found that injection of platelet-rich plasma (PRP) enhanced the rate of union, demonstrated by definitive radiographic evidence of healing.

The study, “Platelet Concentrate in Treatment of Non Union of Long Bones,” was conducted by Vijay Kumar, MD; Anjan Trikha, MD; and Rajesh Malhotra, MS, who presented the results. It was conducted at the All India Institute of Medical Sciences in New Delhi, India.

Patients in the study had clinical and radiological signs of nonunion of the long bones, stable internal fixation or stable reduction with plaster immobilization, and more than 90 percent contact between the fracture fragments.
Nonunion was defined as a fracture that had not shown progressive evidence of healing more than 6 months after injury or more than 4 months from last fracture site operation. Patients with gap nonunions, skin infections, or pseudarthrosis; patients unfit for autologous donation (platelet count <130 × 109/L, or age older than 60 years); and patients with thrombocytopenia or hypofibrogenemia, or patients taking medicines known to influence platelet function (like aspirin) were excluded from the study.

PRP preparation and administration
Autologous blood donations were made on the morning of surgery. The PRP was prepared in the blood bank facility within the hospital and transferred to the operating room immediately afterward for injection. PRP preparation involved a series of centrifugation and separation cycles to concentrate platelets without inducing their premature activation. Quality control of platelet concentrate in all cases confirmed a platelet count of 2,000,000/µL and leukocyte reduction.

The 60 patients had a variety of long-bone fractures: tibia (35), femur (15), humerus (5), and radius (5). Most patients (42) had undergone open reduction and internal fixation; 18 patients were treated with closed reduction and internal fixation. 

The PRP injections were administered at the site of nonunion—20 mL to 30 mL, depending on the site. Fracture healing was evaluated clinically and radiologically at serial follow-ups of 2 months after injection and then every 4 weeks.

Results
Evidence of callus formation was seen in 55 patients by the end of 8 weeks. By 12 weeks, 40 of the 55 patients had bridging trabeculae; the remaining 15 patients had fracture union by 24 weeks (P < 0.05). Five fractures (two tibia, two femur, one radius) failed to unite at 24 weeks’ follow-up. These fractures were treated with a revision of fixation and autologous cancellous iliac bone grafting; all evidenced union at 3 months postoperatively.

The average time between injury and platelet injection was 9.1 months (range: 7 to 24 months). In the patients in whom the fracture united, the platelet injection had been given within 2 to 4 months of diagnosis of nonunion. However, in the five patients in whom the fracture failed to unite, the platelet concentrate had been injected 12 months or later after the diagnosis of nonunion.

Although many PRP studies use a thrombin activator, this study used a 10 percent calcium chloride solution as an activator. According to the authors, sufficient thrombin is naturally produced in the local trauma of the needle infiltrating the fracture site. Cultural considerations also affected the choice of activator; in addition to cost and availability issues associated with thrombin, its use is unacceptable to Hindus.

Although the concentration of PRP used was quite high—nearly five times commonly used values—as was the volume given, the authors believed it was necessary.

“In nonunion, the process of healing has halted completely and the local growth factors levels are abysmally low,” they report. “No previous trials have used such high doses of platelets and we believe that this could be the possible explanation for the high rates of union that could be achieved.”

This was not a randomized study, however, and centrifugation was used for concentrating platelets. Because centrifugation can cause fragmentation and reduce bioactivity, the authors note that ultra-filtration may be a more effective method of preparing the PRP. Also, they note that they cannot conclude that their method would be effective in the presence of bone defects, because they selected only fractures with near-total contact between the fracture fragments.
However, “the large sample size of 60 fractures with 55 patients achieving a complete union at the end of 24 weeks is compelling evidence supporting this technique,” they conclude.

Disclosure information: Dr. Trikha—Indian Journal of Anaesthesia, Journal of Anaesthesia and Clinical Pharmacology, Journal of Obstetrical Anesthesia and Critical Care. Mr. Malhotra and Dr. Kumar report no conflicts.

2012 Annual Meeting News
Tuesday through Friday, February 7 – 10, 2012.

Read more:

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου